Πώς η παρέμβαση της Ρωσίας στο Αρτσάχ μπορεί να πυροδοτήσει παγκόσμια σύγκρουση

Σενάρια περιφερειακού ή παγκόσμιου πολέμου λόγω Τούρκων στο Αρτσάχ
Σύμφωνα με ισραηλινές πληροφορίες, η εμπλοκή τουρκικών δυνάμεων στον πόλεμο στην δημοκρατία του Αρτσάχ, όπως την ονομάζουν οι Αρμένιοι, θα φέρει τους άνεμους ενός παγκόσμιου πολέμου σε ολόκληρη την περιοχή μέχρι την Α. Μεσόγειο.

Στο σενάριο κατά το οποίο η Αρμενία θα επικαλούνταν την συνθήκη CSTO και ζητούσε ρωσική βοήθεια κατά Αζέρων/Τούρκων, θα ωθούνταν η Άγκυρα να εμπλακεί επίσημα στο πόλεμο του Ναγκόρνο/Καραμπάχ, ενώ στην συνέχεια θα έκλεινε τα Στενά του Βοσπόρου προκαλώντας τη ρωσική αντίδραση.

Αν η Τουρκία όμως έκλεινε τα Στενά, η Ρωσία βάσει της Σύμβασης του Montreux θα μπορούσε να επέμβει, διότι θα υπήρχε τότε σοβαρό πρόβλημα με τις ρωσικές δυνάμεις και την τροφοδοσία τους στη Συρία.

Μιλάμε για αλυσιδωτά σενάρια που θα κατέληγαν σε περιφερειακή ίσως και παγκόσμια σύρραξη.

Η απλή λύση και ίσως η μόνη για να αποφευχθεί σε αυτή την περίπτωση μια πολεμική ρήξη της Ρωσίας με την Τουρκία μέσω των Στενών, θα ήταν μια αμερικανική διαβεβαίωση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνέχιζαν να προμηθεύουν και να στηρίζουν στρατιωτικά τη Ρωσία στη Συρία.

Γιατί όμως οι ΗΠΑ να ήθελαν να στηρίξουν τη Ρωσία στη Συρία;

Πρώτον, παρά την κόντρα μεταξύ τους, η Ρωσία και οι ΗΠΑ έχουν σχεδόν τα ίδια στρατηγικά συμφέροντα στη Συρία. Και οι δύο θέλουν μια κοσμική, μη Ιρανική, μη τουρκική, μη εχθρική προς το Ισραήλ, χώρα, στην οποία δεν θα υπάρχει Ισλαμικό Χαλιφάτο.

Δεύτερον, ούτε η Ρωσία ούτε και οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν ή μπορούν να ελέγχουν ολόκληρη την συριακή επικράτεια. Η Ρωσία θέλει να εκδιώξει τον Άσαντ, αν είχε κάποιον να μπορέσει να στέκονταν με αξιώσεις στην θέση του.

Η εξέταση των ρωσικών και αμερικανικών στρατηγικών συμφερόντων στη Συρία οδηγεί αντικειμενικά στο συμπέρασμα ότι κατά εννέα δέκατα αυτά συμπίπτουν.

Τρίτον, προμηθεύοντας και υποστηρίζοντας τη Ρωσία στη Συρία, η Αμερική θα απέτρεπε μια σύγκρουση ανάμεσα στην Ρωσία και την Τουρκία λόγω του κλεισίματος των Στενών από τη Τουρκία στα ρωσικά πλοία.

Η σύγκρουση μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας δεν έχει καμία σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες ή το ΝΑΤΟ. Η Τουρκία θέλει ουσιαστικά να αναγκάσει μέσω του Ναγκόρνο/Καραμπαχ και του κλεισίματος των Στενών, το ΝΑΤΟ, να εμπλακεί σε μια πιθανή σύγκρουσή της με την Ρωσία, η οποία θα κτυπούσε με πυραύλους το τουρκικό έδαφος.

Με την Αμερική όμως να παρέχει στη Ρωσία στρατιωτική βοήθεια στη Συρία, η Αμερική αποτρέπει αυτά τα σενάρια.

Η Τουρκία μπορεί να επικαλεστεί το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ μόνο εάν η Ρωσία "χτυπήσει" την ηπειρωτική χώρα. Ο πόλεμος της Τουρκίας στην Αρμενία δεν θα επέτρεπε την ενεργοποίηση του άρθρου 5 της συμαμχίας.

Ο καλύτερος τρόπος για να περιγραφεί σε όλα αυτά η θέση της Αμερικής θα ήταν το σύνθημα «αυτό που συμβαίνει στο Ναγκόρνο, μένει εκεί και δεν πάει παραπέρα».

Τονίζεται ότι η Τουρκία θα χάσει την προστασία του ΝΑΤΟ σε οποιαδήποτε περίπτωση επιτεθεί στην Αρμενία από το έδαφός της.

Τέταρτον, αν η Ρωσία δεν αντιδρούσε στρατιωτικά στο κλείσιμο των Στενών της Τουρκίας, τότε θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει τον ιρανικό εναέριο χώρο και να βασίζεται στο Ιράν για την τροφοδοσία των δυνάμεων της στη Συρία. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε όμως η Αμερική θα ήταν η Ρωσία να συνταχθεί στρατιωτικά με το Ιράν.

Ο εφοδιασμός των ρωσικών δυνάμεων στη Συρία από τις ΗΠΑ θα εξάλειφε την προσέγγιση της Μόσχας με το Ιράν και θα επέτρεπε στην Αμερική να οικοδομήσει μια ισχυρότερη και βαθύτερη σχέση με τη Ρωσία βάσει των αμοιβαίων συμφερόντων.

Πέμπτον, ούτε η Ρωσία και φυσικά ούτε η Αμερική θέλουν μια Συρία που θα ανήκει στην σφαίρα επιρροής της Τουρκίας, του Ιράν ή του ISIS. Η χώρα αυτή είναι ένα εξαιρετικό μέρος για Ρωσία και Αμερική να συνεργαστούν για να ωθήσουν την Συρία να γίνει σύμμαχος μιας φιλοδυτικής σταθερής αραβικής χώρας.

Είναι επιτακτική ανάγκη σε αυτό το ζήτημα, οι ΗΠΑ να αρχίσουν να βλέπουν τη Ρωσία ως σύμμαχο αντί για εχθρό. Η συνεργασία των ΗΠΑ με τη Ρωσία στη Συρία είναι ένα καλό μέρος για την οικοδόμηση μιας καλής συνεργασίας και ίσως ακόμη και μιας συμμαχίας, τονίζει το άρθρο.

Η δράση του Ερντογάν στο Ναγκόρνο, Συρία, Ιράκ, Λιβύη έχει επιφέρει στην επιφάνεια σενάρια πιθανής αλυσιδωτής εμπλοκής σε περιφερειακή ή ακόμη και σε παγκόσμια σύγκρουση.

Αυτές τις πιθανότητες οι ειδικοί θέλουν να τις γνωρίζουν για να τις προλάβουν, αλλιώς ο Ερντογάν θα βάλει όπως όλα δείχνουν “φωτιά” σε ολόκληρο τον πλανήτη για να υλοποιήσει τα νεο-οθωμανικά σχέδια του.