Μία εβδομάδα πριν από την συμπλήρωση τεσσάρων ετών από τη νίκη ΣΥΡΙΖΑ και τη συγκρότηση κυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ η κυβέρνηση – οπερέτα ολοκληρώνεται.
Το ιδιότυπο σχήμα αριστεροδεξιάς συμμαχίας τελειώνει με μια ακόμη θεατρική παράσταση με βασικούς πρωταγωνιστές τον πρωθυπουργό και τον Πάνο Καμμένο.
Η Κυριακή 13 Ιανουαρίου θα μείνει στην ιστορία για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι… χάνουμε τον «εξαιρετικό υπουργό Αμυνας», όπως πρόσφατα χαρακτήρισε τον Καμμένο ο πρωθυπουργός. Προφανώς στο «εξαιρετικός» θα εννοούσε και τις «δουλίτσες» που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια, ειδικά η τελευταία προσπάθεια να φύγει από το Πεντάγωνο με την τροπολογία για τα αντισταθμιστικά ανά χείρας προκειμένου οι εντιμότατοι φίλοι του να αναλάβουν τις υπεργολαβίες.
Αυτό δεν θα γίνει αλλά η κυβέρνηση φαίνεται ότι θα επιμείνει να το περάσει με το νέο υπουργό Αμυνας, Ευ. Αποστολάκη.
Σίγουρα είναι μια ιστορική στιγμή ότι η χώρα χάνει τον Πάνο Καμμένο από το Πεντάγωνο, και χάνει η Ελλάδα τις φιέστες, τα κόκκινα χαλιά, τις στολές εκστρατείας με τις οποίες ο υπουργός εκδήλωνε τον πατριωτισμό του και την πολεμική ετοιμότητά του.
Αυτό είναι ήσσονος σημασίας μπροστά στο γεγονός ότι από την Κυριακή έχουν δρομολογηθεί οι πολιτικές εξελίξεις που όλοι περίμεναν. Κι έρχονται πιο κοντά οι πρόωρες εκλογές. Η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης και η ψηφοφορία για τη συμφωνία των Πρεσπών θα είναι δύο σκληρές κοινοβουλευτικές μάχες που θα εγκαινιάσουν και μια από τις πλέον πολωμένες προεκλογικές περιόδους των τελευταίων δεκαετιών.
Αυτό που παρακολουθήσαμε από το πρωί στο Μέγαρο Μαξίμου μέχρι τη συνέντευξη τύπου του Πάνου Καμμένου ήταν μια σικέ παράσταση για δύο ρόλους. Ηταν μια προσυμφωνημένη «ηρωϊκή έξοδος» του προέδρου των ΑΝΕΛ ώστε να μπορέσει να διεκδικήσει ξανά την είσοδό του στη Βουλή.
Εξευτελισμός…. με μάχη
Αλλωστε, δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Η παραμονή του ίδιου στην κυβέρνηση θα ήταν το υπέρτατο όριο του αυτεξευτελισμού. Απλά επέλεξε να εξευτελιστεί… μαχόμενος στα μακεδονικά πεδία.
Ο Πάνος Καμμένος προσπάθησε να κάνει αυτό που τόσα χρόνια κάνει με επιτυχία. Να δημιουργήσει ένα μείγμα ψευτοπατριωτισμού, θεωριών συνωμοσίας για εκβιασμούς, χρηματισμούς και απειλές και μιας καταγγελτικής διάθεσης προς όλους έτσι ώστε να φανούν οι ΑΝΕΛ οι μοναδικοί πατριώτες, έντιμοι και αγωνιστές. Ο λαϊκισμός με τον οποίον ο κ. Καμμένος έκανε πολιτική καριέρα επιβεβαιώθηκε από την κυριακάτικη παράσταση.
Τι συμβαίνει από εδώ και στο εξής και γιατί είναι πολιτικό θέατρο όλο αυτό που ζούμε;
Ο Πάνος Καμμένος παραδέχθηκε ότι δεν ελέγχει την κοινοβουλευτική του ομάδα. Τέσσερις βουλευτές, οι Θ. Παπαχριστόπουλος, Κ. Ζουράρις, Ελ. Κουντουρά και Β. Κόκκαλης φαίνεται ότι θα στηρίξουν την κυβέρνηση στην συνεδρίαση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, ανεξαρτήτως της θέσης που θα πάρουν στη συμφωνία των Πρεσπών. Ετσι, όμως, πηγαίνουν κόντρα στην κομματική γραμμή και διαγράφονται. Πιθανότατα και οι μη κοινοβουλευτικοί Τ. Κουίκ, Μ. Χρυσοβελώνη.
Ο Καμμένος μένει με την κ. Κόλλια – Τσαρουχά και τον Κώστα Κατσίκη, επομένως χάνει την Κ.Ο. του ομάδα… εκτός κι αν έχει εξασφαλίσει τη στήριξη ανεξάρτητων βουλευτών, όπως π.χ. του Ν. Νικολόπουλου. Αν έχει κάνει δηλαδή τα «κουμάντα» του ώστε να μη διαλυθούν οι ΑΝΕΛ.
Όμως, αυτή η δήθεν ρήξη με την κυβέρνηση και η αποχώρηση επί της ουσίας γίνεται κατόπιν εορτής. Η συμφωνία των Πρεσπών είναι φανερό ότι περνά από τη Βουλή και αυτό το ξέρει ο Καμμένος. Όπως έχει ειπωθεί, θα μπορούσε να ρίξει την κυβέρνηση πολύ νωρίτερα ή θα μπορούσε να στηρίξει μια πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης που θα κατέθετε η ΝΔ. Αλλά κι εκεί έριξε το μπαλάκι στον Κ. Μητσοτάκη.
Με προφάσεις εν αμαρτίαις ο Π. Καμμένος απλά θέλει να κερδίσει τις εντυπώσεις και να παίξει επικοινωνιακά παιχνίδια αν και γνωρίζει ότι τώρα δεν μπορεί να ελέγξει τις εξελίξεις.
Η συνέντευξή του είχε τον χαρακτήρα έναρξης της προεκλογικής του εκστρατείας. Θα βγει πάλι στα πεζοδρόμια ο Πάνος Καμμένος κατά μια συμφωνίας που όμως θα έχει ψηφιστεί από μια κυβέρνηση που στήριζε τέσσερα χρόνια. Γι’ αυτό πρόκειται για μια γελοία θεατρική παράσταση.
Εχει κάνει παζάρια ο Τσίπρας
Ο Αλέξης Τσίπρας πάει σε καθαρές λύσεις γιατί φαίνεται ότι έχει κάνει τα παζάρια του, έχει μετρήσει τα κουκιά κι έχει βρει τις δύο πλειοψηφίες που αναζητά.
Στους 145 βουλευτές του θα πρέπει να προστεθεί η κ. Παπακώστα και οι 4 βουλευτές των ΑΝΕΛ που θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης. Ο αριθμός 151 μάλλον θα συμπληρωθεί με τον Σπ. Δανέλη από το Ποτάμι, ίσως και με άλλο πρόσωπο – έκπληξη καθώς τα παζάρια δίνουν και παίρνουν. Ειδικά με βουλευτές που διεκδικούν είτε θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ είτε στο ευρωψηφοδέλτιο με «πριμοδότηση» από την Κουμουνδούρου.
Ο Γ. Σαρίδης από την Ενωση Κεντρώων φαίνεται ότι τελικώς δεν θα ψηφίσει υπέρ ούτε στη συμφωνία των Πρεσπών, ούτε στην ψήφο εμπιστοσύνης.
Το Ποτάμι λέει ότι δεν θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά μπορεί κάποιοι βουλευτές να το κάνουν…
Σχετικά με τις Πρέσπες ο πρωθυπουργός φαίνεται να έχει εξασφαλίσει μια διαφορετική πλειοψηφία με βουλευτές από το Ποτάμι, ίσως και από αλλού, που θα καλύψουν τις όποιες διαρροές από την πλευρά των ΑΝΕΛ.
O μόνος φόβος (όπου γίνεται και το ανάλογο μασάζ) ακούει στο όνομα Μιχελογιαννάκης.
Οι κυριακάτικες εξελίξεις επιβεβαιώνουν όσα γράφαμε για στημένο παιχνίδι πριν από μερικές ημέρες στη λογική του win – win. Η δραματοποίηση της εξόδου από την κυβέρνηση του Πάνου Καμμένου εντάσσεται στην προσπάθεια διάσωσης του όποιου πολιτικού κεφαλαίου του απέμεινε. Η ιστορία θα γράψει ότι με τη στάση του όλους αυτούς του μήνες απλά εξυπηρέτησε τον Αλέξη Τσίπρα να περάσει τη συμφωνία των Πρεσπών (που ο απερχόμενος υπουργός θεωρεί προδοτική) με αντάλλαγμα να μείνει στην καρέκλα όσο το δυνατόν περισσότερο.
Και η αποχώρησή του είναι απλά μέρος του θεατρικού έργου που είχε στηθεί με προσυμφωνημένες πλειοψηφίες οι οποίες θα διασώσουν για κάποιους μήνες την κυβέρνηση – κουρελού.