Καζάνι που βράζει το Μαξίμου

Με την πολιτική πίεση να εντείνεται και να εντοπίζεται στον στενό κύκλο του Μεγάρου Μαξίμου, ο Αλέξης Τσίπρας αναζητεί πολιτικό σενάριο για τους τελευταίους μήνες
της διακυβέρνησής του. Μόλις λίγες ημέρες προτού ξεκινήσει η εκλογική χρονιά του 2019, ο Πρωθυπουργός βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με μια σειρά αποκαλύψεων, αλλά και αδύναμος να υλοποιήσει κάποιο πολιτικό σχέδιο το οποίο θα ανέτρεπε την εικόνα της δημοσκοπικής καθίζησης του ΣΥΡΙΖΑ και θα δημιουργούσε κάποια προσδοκία εν όψει των αλλεπάλληλων ραντεβού στις κάλπες τους επόμενους μήνες.

«Βραχυκύκλωμα» στην Ηρώδου Αττικού

Υπό τις συνθήκες αυτές, ο κ. Τσίπρας καταφεύγει σε μια απεγνωσμένη τακτική πόλωσης, η οποία πλέον ξεφεύγει από το πλαίσιο της πολιτικής συζήτησης. Οπως φάνηκε στη Βουλή την προηγούμενη εβδομάδα και όπως γίνεται αισθητό σε ανακοινώσεις και «διαρροές» από το στενό του περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου, ο Πρωθυπουργός δεν διστάζει να καταφύγει σε πρωτοφανείς τακτικές, προσωπικές επιθέσεις κατά πάντων και σε καφενειακού τύπου αναφορές, εντός και εκτός Κοινοβουλίου.
Χαρακτηριστικά δείγματα της επιλογής αυτής ήταν τα όσα ακούστηκαν από το βήμα της Βουλής την προηγούμενη εβδομάδα για σχέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη με επιχειρηματίες, αλλά και οι αμετροεπείς και ανάρμοστες για τη θέση του Πρωθυπουργού αναφορές στον Πέτρο Τατσόπουλο, ο οποίος χαρακτηρίστηκε «απολειφάδι της πολιτικής» από τον κ. Τσίπρα.
Η πίεση που ασκείται μέσω των αποκαλύψεων για τον ρόλο και τις δραστηριότητες του Μανώλη Πετσίτη, αλλά και μέσω της εμπλοκής στα σενάρια για το Σκοπιανό, έχουν δημιουργήσει ένα σοβαρό βραχυκύκλωμα στην Ηρώδου Αττικού.
Η ανησυχία και ο εκνευρισμός στο πρωθυπουργικό περιβάλλον κλιμακώνονται, καθώς φαίνεται ότι υπάρχουν πολλές πτυχές της υπόθεσης για τις οποίες οι κ.κ. Τσίπρας και Παππάς έχουν λόγους να ανησυχούν. Δεν γνωρίζουν όμως τι πρόκειται να ακολουθήσει και – κυρίως – διαπιστώνουν ότι με την ανάδυση της συγκεκριμένης υπόθεσης έχουν ακυρωθεί όλες οι προσπάθειες της ηγεσίας της κυβέρνησης και του ελεγχόμενου από αυτήν Τύπου να προωθήσουν τα σενάρια κάθαρσης και διαλεύκανσης σκανδάλων των προηγούμενων.

Το αίνιγμα των προθέσεων Π. Καμμένου

Ο κ. Τσίπρας βρίσκεται πλέον στο κέντρο της εικόνας σε ό,τι αφορά τις σκοτεινές και υπόγειες διαδρομές μεταξύ του στενού του περιβάλλοντος και συγκεκριμένων επιχειρηματιών. Και είναι χαρακτηριστικό ότι τα περισσότερα κυβερνητικά και κοινοβουλευτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παίρνουν αποστάσεις, δηλώνοντας ότι ούτε γνώριζαν ούτε είχαν δει ούτε είχαν ακούσει ποτέ τίποτε για τον συμμαθητή, φίλο και συνεργάτη του Ν. Παππά, ο οποίος κυκλοφορούσε στο Μέγαρο Μαξίμου. Υπό αυτό το πρίσμα, η περιβόητη φιλολογία περί ηθικού πλεονεκτήματος δεν πείθει πλέον κανέναν.
Με την υπόθεση Πετσίτη να λειτουργεί ούτως ή άλλως υπονομευτικά για την κυβέρνηση, ο Αλέξης Τσίπρας είναι αναγκασμένος πλέον να παρακολουθεί αμέτοχος τις πολιτικές ακροβασίες του Πάνου Καμμένου, με φόντο τη συμφωνία των Πρεσπών. Ο υπουργός Αμυνας καθημερινώς εμφανίζει και ένα διαφορετικό σενάριο για το τέλος του βίου της κυβέρνησης. Κατά την τελευταία εκδοχή, η αποχώρησή του θα πρέπει να αναμένεται περί τα μέσα Ιανουαρίου (με την ολοκλήρωση των διαδικασιών στην πΓΔΜ), μπορεί όμως και λίγο αργότερα (μόλις μεταφερθούν οι διαδικασίες στην ελληνική πλευρά). Κατά την κυρίαρχη εντύπωση πάντως, την εμπιστοσύνη του προς την κυβέρνηση δεν θα την αποσύρει ο Πάνος Καμμένος, αν και κάθε στέλεχός του έχει τη δική του άποψη επ’ αυτού.

Θυμήθηκαν μέχρι και τον Γκοτζαμάνη…

Το Σκοπιανό πάντως επιχειρείται πλέον άκομψα και σπασμωδικά να χρησιμοποιηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ ως εργαλείο στην αρένα της τυφλής πολιτικής σύγκρουσης εν όψει εκλογών. Η κινητοποίηση εν όψει της πολιτικής ομιλίας του κ. Τσίπρα την Παρασκευή το απόγευμα στο Αλεξάνδρειο της Θεσσαλονίκης υπήρξε πρωτοφανής. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τα φιλικά του μέσα υποδαύλισε με προκλητικό τρόπο τα πάθη και επιχείρησε να την παρουσιάσει ως «δημοκρατικό προσκλητήριο», ερεθίζοντας με κάθε τρόπο όσους είναι αντίθετοι με τη συμφωνία των Πρεσπών και κατατάσσοντάς τους συλλήβδην στο στρατόπεδο του εθνικισμού και της Ακροδεξιάς.
Η συγκεκριμένη τακτική επιλογή γέννησε πολλές απορίες και επιφυλάξεις για τις πραγματικές επιδιώξεις του κ. Τσίπρα. Δεδομένου δε ότι σε κομματικές ανακοινώσεις υπήρχαν αναφορές στον Γκοτζαμάνη και στη δολοφονία Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη το 1963, κάποιοι πολιτικοί παράγοντες επισήμαιναν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τον απροκάλυπτο τρόπο με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ καταφεύγει στις πρακτικές του διχασμού και της έντασης, δίχως να υπολογίζει τις συνέπειες.

Αγώνας δρόμου για την εξεύρεση «151»

Σε αυτό το πλαίσιο, το μεγαλύτερο πρόβλημα του κ. Τσίπρα παραμένει η αριθμητική. Οι παρασκηνιακές προσπάθειες για την εξεύρεση 151 βουλευτών εν όψει της ψήφισης της συμφωνίας για το Σκοπιανό είναι συνεχείς, όμως τα νούμερα και οι συσχετισμοί συνεχώς μεταβάλλονται. Ετσι, στο Μέγαρο Μαξίμου δεν γνωρίζουν αυτή τη στιγμή σε πόσες ψήφους μπορούν να βασίζονται. Δεν μπορούν να είναι βέβαιοι τι θα πράξει τελικά το Ποτάμι (πλην Δανέλλη, ο οποίος θα ψηφίσει τη συμφωνία), οι ανεξάρτητοι βουλευτές είναι σε μια μόνιμη ταλάντευση, ο κατά τη φημολογία υπό αποχώρηση από την Ενωση Κεντρώων Γ. Σαρίδης εμφανίζεται ως πιθανώς πρόθυμος να ψηφίσει…
Ωστόσο την ίδια στιγμή αρχίζουν να εκφράζονται έντονες επιφυλάξεις από βουλευτές της πλειοψηφίας (βλ. Γ. Μιχελογιαννάκης) ή λιγότερο έντονες, όπως από τη Θεοδώρα Τζάκρη, η οποία δηλώνει ότι θέλει να δει τα κείμενα τα οποία θα έλθουν προς ψήφιση στη Βουλή. Με βάση αυτά, το κοινοβουλευτικό πεδίο μέσα από το οποίο ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να περάσει τη συμφωνία μοιάζει με κινούμενη άμμο.

Αρον-άρον η Β. Θάνου στην Επιτροπή Ανταγωνισμού

Η αίσθηση ότι η κυβέρνηση καταφεύγει με βιασύνη σε κάποιες τελευταίες διευθετήσεις εντείνεται και εξαιτίας αποφάσεων και μεθοδεύσεων των προηγούμενων ημερών. Με μία ακόμη απόφαση, η οποία είχε χαρακτηριστικά τακτοποίησης προσώπου του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, την προηγούμενη εβδομάδα τοποθετήθηκε επικεφαλής της Επιτροπής Ανταγωνισμού η Βασιλική Θάνου.
Η πρώην Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και προϊσταμένη του νομικού γραφείου του κ. Τσίπρα είναι ένα από τα πρόσωπα τα οποία έχουν ευνοηθεί όσα λίγα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Για τον λόγο αυτόν η τοποθέτησή της, στη συγκεκριμένη συγκυρία, στην ηγεσία μιας ανεξάρτητης αρχής σχολιάστηκε ως απροσχημάτιστη πολιτική εξυπηρέτηση από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Αναμένεται δε πως θα αποτελέσει έναυσμα για μία ακόμη σκληρή πολιτική σύγκρουση, στο πλαίσιο της σχετικής διαδικασίας στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, έστω και αν ο ρόλος της είναι απλώς γνωμοδοτικός.