Αυτό εννοείται ότι είναι και το πιο δύσκολο. Αυξάνεται η πίεση για τη νίκη. Πίεση όταν λέγεσαι Παναθηναϊκός υπάρχει ακόμα κι αν παίζεις εναντίον του Ολυμπιακού στο Φάληρο, όπου ο αντίπαλος έχει πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ και τον κόσμο στο πλευρό του. Κι εκεί η νίκη είναι υποχρέωση πολύ απλά επειδή πρόκειται για ντέρμπι, όμως, όχι με την έννοια της υποχρέωσης που αποτελεί η νίκη επί του Απόλλωνα ή του Λεβαδειακού για παράδειγμα…
Η ομάδα του Γιώργου Δώνη έχει τρία ματς χωρίς νίκη και υποδέχεται τον ουραγό της βαθμολογίας. Άλλη σκέψη πλην των τριών βαθμών δεν υφίσταται και δεν πρέπει να υφίσταται. Σ’ αυτούς τους αγώνες κανείς δεν θα πει «μπράβο» επειδή νίκησες. Μπράβο μπορεί να ακούσεις αν παίξεις καλό ποδόσφαιρο, αλλά και πάλι όλοι θα σταθούν στην χαμηλή δυναμικότητα του Απόλλωνα. Ο οποίος στη βαθμολογική θέση που βρίσκεται, θα έρθει για να πουλήσει ακριβά το τομάρι του και ο Παναθηναϊκός οφείλει νωρίς να του κόψει τον βήχα. Να μην του δώσει ούτε ένα λεπτό το δικαίωμα ότι μπορεί να φύγει από το ΟΑΚΑ με αποτέλεσμα.
Μπράβο μπορεί να ακούσει κι ένας παίκτης για την δική του απόδοση, ένα γκολ ή μία ασίστ. Αλλά μέχρις εκεί. Αυτά όταν είσαι Παναθηναϊκός με αντιπάλους αυτής της δυναμικότητας μοιάζουν αυτονόητα. Οι μεγάλοι σύλλογοι έχουν 1-2 πράγματα να κερδίσουν σ’ αυτά τα παιχνίδια και πάρα πολλά να χάσουν αν έρθει η γκέλα. Ο Ολυμπιακός νίκησε δύσκολα τον Απόλλωνα, που με τον Μαντζουράκη παρουσιάζεται σφιχτός. Αυτό, όμως, δεν λέει τίποτα στον οπαδό. Το Σάββατο ο φίλος του «τριφυλλιού», όποιο κι αν είναι το μπάτζετ της ομάδας απαιτεί νίκη. Κι όταν υπάρχει μονόδρομος μπροστά τα πράγματα είναι πάντα πιο δύσκολα. Δεν υπάρχει επιλογή. Ή, νικάς ή έρχεται η απογοήτευση.
Ακόμα κι αν η ομάδα παίξει εξαιρετικά κι έχει τρία τετ α τετ χαμένα κι άλλα τόσα δοκάρια, θα πουν όλοι ότι στάθηκε άτυχη, ωστόσο, θα σταθούν και στο ότι δεν καθάρισε αυτό το ματς. Και μετά θα αρχίσει η γκρίνια για τον επιθετικό που δεν σκόραρε, ή για τον άλλον που αστόχησε, τον χαφ που δεν πέρασε καλύτερες πάσες και πάει λέγοντας. Όσο νεανική κι αν είναι η φετινή ομάδα, αυτούς τους αγώνες στην έδρα της οφείλει να τους καθαρίζει. Όχι μόνο γιατί ανέβασε ψηλά τον πήχη. Και μετριότατος να ήταν ο Παναθηναϊκός, στη δέκατη ή την ενδέκατη θέση να βολόδερνε, με καμία ελπίδα για να μπει στην πεντάδα, πάλι όλοι θα ζητούσαν τη νίκη. Όπως κι αν έχεις παίξει. Καλώς ή κακώς αυτό μετράει.
Μην ξεχνάμε ακόμα ότι ο κόσμος του «τριφυλλιού» έχει δείξει ότι γουστάρει αυτό το γκρουπ. Αυτά τα παιχνίδια που τα θεωρεί σίγουρα δεν ανέχεται να μην βλέπει καλή μπάλα και φυσικά νικηφόρο αποτέλεσμα. Μία γκέλα θα τον απογοητεύσει. Στην Ελλάδα είμαστε, όλοι γνωρίζουμε πως συμπεριφέρεται ο κόσμος των μεγάλων ομάδων όταν δεν βλέπει νίκες. Είτε παίζει ο… Μέσι στην ενδεκάδα είτε ο Μαυρομμάτης και ο Βέργος. Ο Δώνης και οι παίκτες του κέρδισαν το στοίχημα να φέρουν τον κόσμο δίπλα τους. Γύρισαν το κλίμα. Αλλά αυτό στον Παναθηναϊκό θέλει συνεχή προσπάθεια. Όποιος εφησυχάσει ή επαναπαυτεί, μπορεί ξαφνικά να δει το άλλο νόμισμα. Της απογοήτευσης. Γι’ αυτό με τον Απόλλωνα ο μονόδρομος πρέπει να οδηγήσει στον τελικό στόχο τη νίκη. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.