Πολλά λέγονται κι ακούγονται για το «κοινωνικό μέρισμα», που με διθυράμβους η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα εξήγγειλε ότι θα δώσει σε εκατομμύρια συμπολιτών μας. Θεωρώ ότι το «κοινωνικό μέρισμα», που είναι αποτέλεσμα της υπερφορολόγησης και της καταστροφής της μεσαίας τάξης, κι όχι της υπεραπόδοσης και της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, είναι άδικο. Και τούτο διότι δίνεται από τα αποκαϊδια της οικονομίας σε μια πολύ κρίσιμη φάση για την ελληνική οικονομία και ιδίως για την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, που δυστυχώς στην Ελλάδα βρίσκεται υπό διωγμό.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, σε μια ορθολογική κοινωνία, αν υπήρχε πλεόνασμα στην οικονομία, αυτό θα δίνονταν προς την κατεύθυνση της μείωσης της εξοντωτικής φορολόγησης, που αποτρέπει τις επενδύσεις και καταστρέφει την υγιή επιχειρηματικότητα. Αντίθετα, οδηγεί στην ισοπέδωση των κοινωνικών τάξεων, όπως προφανώς είναι ο σκοπός της αριστερής, μαρξιστικής κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, του Ευκλείδη Τσακαλώτου, που παραδέχτηκε ότι συνειδητά μεθόδευσαν την καταστροφή της μεσαίας τάξης, και των συντρόφων τους. Και τούτο διότι στην κοινωνία, που οραματίζονται, η ισοπέδωση των κοινωνικών τάξεων, είναι το ζητούμενο. Διότι έτσι οι πολίτες μετατρέπονται σε άβουλη μάζα και χειραγωγούνται ευκολότερα από την κυρίαρχη, κομματική νομενκλατούρα, που κυβερνά, όπως μας διδάσκει η σοβιετική εμπειρία του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος.
Όμως, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τη διανομή του δήθεν «κοινωνικού μερίσματος» επιδιώκει να πείσει κάποιο μέρος των ψηφοφόρων ότι βελτιώνεται η κατάσταση της οικονομίας και, μέσω του «μποναμά» των 350-400 ευρώ, θα υποκλέψει την ψήφο τους για τις εκλογές, που κατά πάσαν πιθανότητα θα πραγματοποιηθούν το αργότερο Σεπτέμβριο η Οκτώβριο 2018.
Δυστυχώς για τους ίδιους, ο κ. Τσίπρας κι οι σύντροφοι του, επειδή δεν διαθέτουν ιδιαίτερη εμπειρία, πολιτική ωριμότητα κι ιστορική γνώση, αγνοούν ότι όταν μια κυβέρνηση βρίσκεται πλέον σε αποδρομή, καμιά παροχή, που η κοινωνία έχει προεξοφλήσει, δεν την σώζει. Να θυμίσω ότι το καλοκαίρι του 1981, ο τότε πρωθυπουργός Γ. Ράλλης περιόδευε ανά την Ελλάδα και μοίραζε επιταγές στους αγρότες. Οι αγρότες τις έπαιρναν και σε λίγες εβδομάδες μετά πήγαν στην κάλπη, που στήθηκε στις 18 Οκτωβρίου και έφεραν πανηγυρικά στην εξουσία τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.
Ομοίως, το 2004, όταν πιά η κυβέρνηση του βυθιζόταν από την πολυετή παραμονή της στην εξουσία, ο Κ. Σημίτης παρουσίαζε το…»κοινωνικό δίκτυο» προστασίας των αδυνάμων, οι πολίτες πήραν τις παροχές του και ψήφισαν τον Κώστα Καραμανλή και τη ΝΔ. Όπως το ίδιο συνέβη στο τέλος της κυβέρνησης Καραμανλή, όταν παρά το επίδομα των 173 ευρώ, που δόθηκε στους δημοσίους υπαλλήλους, αυτοί που το πήραν πήγαν μετά στην κάλπη και ψήφισαν τον ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ. Μήπως το ίδιο δεν συνέβη το 2014, όταν η κυβέρνηση ΝΔ και Σαμαρά έδωσε το «κοινωνικό μέρισμα», κι αμέσως μετά υπέστη τρεις διαδοχικές εκλογικές ήττες;
Οι παροχές, τα φιλοδωρήματα και τα δωράκια δεν σώζουν, διδάσκει η ιστορία, τις κυβερνήσεις, που έχουν αποτύχει στην συνείδηση των πολιτών. Πολλώ μάλλον, που θα έπρεπε να είχαν σκεφτεί στο Μαξίμου ότι με τις προϋποθέσεις, που έθεσαν για την χορήγηση του «κοινωνικού μερίσματος», όσοι μπαίνουν τώρα στην πλατφόρμα και βλέπουν ότι δεν μπορούν να το πάρουν, νιώθουν αδικημένοι. Και στρέφονται μάλλον κατά παρά υπέρ της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ας πρόσεχαν…