Ως υπερβολική ευαισθησία ορίζουμε την αδυναμία ψύχραιμης διαχείρισης κάποιων απλών ερεθισμάτων που δέχεται το παιδί. Μπορεί δηλαδή να πέφτει η διάθεσή του ή να βάζει τα κλάματα πολύ εύκολα. Και επειδή αυτό δεν επιτρέπει στο παιδί να έχει γαλήνη, καλό είναι να το βοηθήσετε να διαχειρίζεται κάποια πράγματα χωρίς ακρότητες.
Αν η ευαισθησία του έχει να κάνει με το άγχος που νιώθει για να κάνει τα πάντα σωστά και να μη σας απογοητεύσει, είναι η στιγμή να αναρωτηθείτε μήπως είσαστε καταπιεστικοί ή έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από εκείνο. Άρα, μήπως τελικά το πρόβλημα είναι δικό σας και όχι του παιδιού;
Μπορεί να ισχύει όμως και το αντίθετο. Να μη βάζετε όρια στο παιδί, να κάνετε τα στραβά μάτια όταν το παρακάνει και τελικά με τη στάση σας να του δείχνετε ότι επικροτείτε την υπερβολική ευαισθησία που δείχνει κάποιες φορές.
Από εκεί και πέρα, το παιδί μπορεί να αντιδρά υπερβολικά σε καταστάσεις που αντικειμενικά δε συντρέχει λόγος επειδή διανύει περίοδο μεγάλων ή μικρών και συχνών αλλαγών, κάτι που του προκαλεί νευρικότητα.
Πρέπει να έχετε στο μυαλό σας ότι το ζητούμενο δεν είναι να αλλάξετε το παιδί, αλλά να το βοηθήσετε να διαχειρίζεται την ευαισθησία του χωρίς να του γυρίζει μπούμπερανγκ.
Όταν παρατηρήσετε ότι το παιδί αποφεύγει να διαχειριστεί ένα πρόβλημα επειδή φοβάται μην πληγωθεί, ξεκαθαρίστε του ότι αυτό που κάνει είναι ανώφελο και βοηθήστε το να βρει την καλύτερη λύση.