«Τρισευτυχισμένα! γεννήθηκα πλατεία Κάνιγγος με αρχές Ακαδημίας αριστερά, είναι ακόμη εκεί το περίφημο κτίριο Hollywood. Σε αυτό βρίσκονταν όλες οι κινηματογραφικές εταιρείες. Εμείς είχαμε ένα βενζινάδικο και ένα κατάστημα βουλκανιζατέρ. Δεν γνώρισα μητέρα, γιατί, ενώ ήταν έγκυος, είχε καρκίνο σε όλη την κοιλιακή χώρα, για αυτό όταν καμιά φορά μου λένε για την ασθένεια, τους απαντάω: «Τι λέτε ρε παιδιά, εγώ κολύμπαγα μέσα στον καρκίνο. Αυτός είναι φιλαράκι μου.» Όταν με γεννούσε, ψυχορραγούσε και ρώτησε τι είναι, αγόρι ή κορίτσι. Της απάντησαν αγόρι κι «έφυγε». Μεγάλωσα με κουβερνάντες, ψυχρές μεν, αλλά αναγκαίες.»
Ένιωσε τη μητρική απώλεια;
«Όχι, γιατί δεν τη γνώρισα. Η οικογένεια μας ήταν πολύ δεμένη. Ο πατέρας μου μας έλεγε «Τέσσερις σωματοφύλακες», ο Άθως, ο Πόρθος, ο Άραμις και ο Ντ’ Αρτανιάν, που ήταν η αδελφή μου, το μοναδικό κορίτσι στη φαμίλια. Ήμασταν ο Λουδοβίκος, ο Νίκος, η Ευγενία και εγώ, ο Φρειδερίκος. Δυστυχώς «έφυγαν» όλοι και την αδελφή μου την κηδέψαμε πριν λίγο καιρό. Έτσι έμεινα ο ... τελευταίος των Μοϊκανών.»