Στην εποχή μας, τείχη δεν υπάρχουν πια, όχι από αυτά τα αμυντικά, που προστάτευαν τις πόλεις από τον εχθρό. Αφήστε που κι αν ακόμη υπήρχαν, ίσως θα έπρεπε να ανάψει το πράσινο φως η.. τρόικα για να γκρεμιστούν.
Ωστόσο, αυτό που έζησε η Αννα Κορακάκη με το που πάτησε το πόδι της στην Ελλάδα, στην Αθήνα, μετά στη Θεσσαλονίκη και τελικά στο σπίτι της στη Δράμα, ήταν η γνήσια έκφραση αγάπης του ελληνικού λαού, που τα τελευταία χρόνια, βιώνει κυρίως πίκρες, αγωνίες, απογοητεύσεις και αντιμέτωπίζει προβλήματα. Και ήρθε αυτό το κορίτσι από τη Δράμα, αυτό που η πολιτεία θυμήθηκε βλέποντάς το να κλαίει στην ανάκρουση του Εθνικού μας ύμνου, για να πει σε όλους μας, ότι η Ελλάδα είναι εδώ, παλεύει με τα προβλήματα, τα λύνει, τα ξεπερνά, κερδίζει.
Την κατάλαβε για τα καλά την αγάπη του κόσμου η Αννα. "Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμη τι έκανα. Η υποδοχή στην Αθήνα, αλλά και εδώ, με βοηθούν να καταλάβω τι έχει γίνει. Το επίτευγμά μου με κάνει αισιόδοξη για περισσότερα μετάλλια στο μέλλον" δήλωσε από τη Θεσσαλονίκη.
Και αμέσως μετά "προσγειώθηκε": «Εχω τους τελικούς των παγκοσμίων Κυπέλλων τον Οκτώβριο, θα πρέπει σε λίγες μέρες να αρχίσω να προπονούμαι γι’ αυτούς. Θα πρέπει, λοιπόν, να μεριμνήσει ο Δήμαρχος Δράμας για το που θα προπονηθώ, καθώς αυτοβούλως και βίαια γκρέμισε το σκοπευτήριο στο νταμάρι. Είχαμε και εξοπλισμό μέσα, δεν ενημερωθήκαμε για ό,τι έγινε. Λίγες ώρες μετά την κατάκτηση του μεταλλίου αποφάσισε να το γκρεμίσει! Απογοητεύθηκα πάρα πολύ όταν το έμαθα χθες, μπαίνοντας στο ίντερνετ για να δω φωτογραφίες. Εξοργίστηκα, για να είμαι ειλικρινής». Είπατε κάτι;
Δεν ξέχασε ούτε την πολιτεία που την είχε ξεχάσει, αλλά φέρθηκε όπως πρέπει να φέρεται ένας αθλητής, ένας Ολυμπιονίκης, ένας άνθωπος. Με ανωτερότητα. «Πρέπει η Πολιτεία να βοηθά όλους τους αθλητές πριν καταφέρουμε από μόνοι μας να κατακτήσουμε μετάλλια. Χρειαζόμαστε υποδομές για να φτάσουμε στην επιτυχία. Όταν εμφανίζονται όλοι μετά, δεν έχει νόημα».
Η συνέχεια στη Δράμα. Εκεί που ζήτησε να μην την περιμένει κανείς επίσημος. Γιατί εκεί είναι το σπίτι της και σπίτι είναι η οικογένεια και όλοι όσοι τη στήριζαν αυτά τα χρόνια που δεν τη γνώριζαν όσοι θέλουν τώρα να φωτογραφηθούν μαζί της. Απλά πράγματα. Και τα κανάλια απ΄ έξω να προσπαθούν να "κλέψουν" εικόνες από λίγα λεπτά ευτυχίας. Μόνο που η Αννα γνωρίζει, πως η επιτυχία δεν έρχεται ούτε με τη δημοσιότητα, ούτε με την προβολή και όταν τα φώτα σβήσουν, εκείνη θα έχει - το έχει από τώρα στο μυαλό της, το καλεντάρι των αγώνων, γιατί οι διακρίσεις είναι μπροστά και ο χορός των μεταλλίων μόλις ξεκίνησε...