Γεννημένη στις 20 Ιουλίου του 1934 στο Μαρούσι, αρρώστησε τα πρώτα 24ωρα της ζωής της. με πνευμονία. Οι γονείς της φοβήθηκαν ότι θα την έχαναν και κάλεσαν ιερέα να τη βαφτίσει, δίνοντάς της το όνομα Αλίκη - Σταματίνα. Η Αλίκη όμως ήταν δυνατή και αυτός ήταν ο πρώτος αγώνας, άνισος και δύσκολος που κατέγραψε στο ενεργητικό των νικών της.
Τα παιδιά της χρόνια ήταν κάθε άλλο παρά εύκολα. Η οικογένειά της φτωχή, ενώ έχασε τον πατέρα της στην κατοχή και έτσι η μητέρα της επωμίστηκε το βάρος να μεγαλώσει την ίδια και τα δύο αδέλφια της, Αντώνη και Τάκη.
Το 1952 έδωσε εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, είχαν προηγηθεί χρόνια συμμετοχής σε παιδικές παραστάσεις ως μαθήτρια, εκεί όπου και ξεχώρισε το υποκριτικό της ταλέντο.
Οι σταθμοί στην καριέρα της πολλοί. Στους σημαντικότερους από αυτούς, συγκαταλέγεται η αντικατάσταση της Αννας Συνοδινού το καλοκαίρι του 1954 όπου έπαιζε την Ιουλιέταστο θίασο του Νίκου Χατζίσκου.
Κομβική ήταν και η πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο, την ίδια χρονιά, στην ταινία «Το Ποντικάκι» που ήταν πολύ μακριά από το ύφος που μας συνήθισε η Αλίκη Βουγιουκλάκη τα επόμενα χρόνια της λαμπρής σταδιοδρομίας της. Συνεργάστηκε με το θίασο Κοτοπούλη, το θίασο της Κατερίνας και τέλος με το θίασο του Κώστα Μουσούρη, ο οποίος την έχρισε πρωταγωνίστρια.
Εξίσου σημαντικό ρόλο στη σταδιοδρομία της με την υποκριτική έπαιξε και η μουσική. ΟΙ μεγαλύτεροι Ελληνες συνθέτες, Ξαρχάκος, Πλέσσας, Λοΐζος, Μαρκόπουλος, Γκάτσος, Μικρούτσικος, Ζαμπέτας, Θεοδωράκης και βέβαια ο Μάνος Χατζιδάκις της εμπιστεύθηκαν δημιουργίες τους, έντυσαν μουσικά και στιχουργικά τα κινηματογραφικά και θεατρικά έργα στα οποία πρωταγωνιστούσε, ενώ στην πλειονότητα των περιπτώσεων, εκείνη ήταν που ερμήνευε τις δημιουργίες τους.
Η κινηματογραφική της καριέρα εκτοξεύθηκε όταν ήρθε η συνεργασία με τον Φίνο. Μαζί δημιούργησαν αξεπέραστες επιτυχίες, όπως «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια», «Η Μαρία της Σιωπής», «Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας», «Αστέρω», «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», «Η Υπολοχαγός Νατάσσα» και τόσα άλλα.
Με το ρόλο της στη «Μανταλένα» κέρδισε το βραβείο του Α’ Γυναικείου Ρόλου, το 1960, στο Φεστιβάλ Ταινιών Θεσσαλονίκης, ενώ η ίδια ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, όπου άφησε θετικές εντυπώσεις.
Η ταινία «Υπολοχαγός Νατάσσα» θεωρείται η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ και οι δύο επόμενες εισπρακτικές κινηματογραφικές επιτυχίες ανήκουν στη Βουγιουκλάκη.
Οι εμφανίσεις της στην τηλεόραση είχαν κυρίως τον χαρακτήρα της guest. «Και Εύθυμη και Χήρα» στον ΑΝΤ1, «Δέκα Μικροί Μήτσοι» στο MEGA, καθώς και στο ρόλο της «Βασίλισσας Αμαλίας», στην ομώνυμη ιστορική σειρά.
Μετά την πτώση του ελληνικού κινηματογράφου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη επικέντρωσε τη δραστηριότητά της στο θέατρο. Από τις μεγάλες της θεατρικές επιτυχίες, τα: «Καμπαρέ», «Εβίτα», «Ωραία μου κυρία», «Πέπσι» και «Λυσιστράτη». Η τελευταία της θεατρική παρουσία, ήταν το 1996 με το έργο «Η Μελωδία της Ευτυχίας», όπου έπαιζε το ρόλο της Μαρίας.
Είναι η χρονιά που οι γιατροί θα της διαγνώσουν επιθετικό καρκίνο. Η ίδια δεν κρύβει το πρόβλημα της υγείας της, το δημοσιοποιεί και εκφράζει την πίστη της, ότι κι αυτό θα ξεπεραστεί.
Στις 16 Μαϊου του 1996, επιστρέφει από τη Βοστώνη στην Ελλάδα, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να δαμάσει την ασθένεια που της ρουφούσε τη ζωή. Δύο μήνες μετά, στις 23 Ιουλίου 1996 άφησε την τελευταία της πνοή ...